- przyczyniać
- глаг.• причинять* * *przyczynia|ć\przyczyniaćny несов. czego причинять, доставлять что+
przysparzać, sprawiać
* * *przyczyniany несов. czegoпричиня́ть, доставля́ть чтоSyn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
przyczyniać
Смотреть что такое "przyczyniać" в других словарях:
przyczyniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przyczyniaćam, przyczyniaća, przyczyniaćają {{/stl 8}}– przyczynić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przyczyniaćnię, przyczyniaćni, przyczyniaćczyń {{/stl 8}}{{stl 7}} być przyczyną czegoś, np. radości, troski :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyczyniać się – przyczynić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} mieć swój udział w jakiejś sprawie, być częściową przyczyną czegoś, wpływać na coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyczyniać się do rozwoju nauki. Przyczynić się do wykrycia przestępcy. Przyczyniać się do zwalczenia epidemii. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyczynić — dk VIa, przyczynićnię, przyczynićnisz, przyczynićczyń, przyczynićnił przyczyniać ndk I, przyczynićam, przyczynićasz, przyczynićają, przyczynićaj, przyczynićał, książk. «stać się w jakiejś mierze przyczyną czegoś; dodać więcej, dołożyć,… … Słownik języka polskiego
palec — 1. Chodzić koło kogoś na palcach «bardzo troskliwie obchodzić się z kimś, opiekować się kimś, dbać o kogoś»: Chodzisz koło niej na palcach, a ona ci tylko pyskuje! Ładne mi wychowanie. Roz bezp 2002. 2. Maczać w czymś palce «brać udział, zwykle… … Słownik frazeologiczny
ukręcić — 1. pot. Ukręcić czemuś łeb «udaremnić coś, zahamować szerzenie się czegoś, zlikwidować coś»: W mig zatuszował sprawę, załatwił zwolnienie za kaucją i odszkodowanie, ukręcił łeb procesowi sądowemu (...). TRO 38/1993. 2. pot. Ukręcić komuś głowę,… … Słownik frazeologiczny
ambarasować — ndk IV, ambarasowaćsuję, ambarasowaćsujesz, ambarasowaćsuj, ambarasowaćował, ambarasowaćowany przestarz. «sprawiać kłopot, przysparzać trudności, zmartwień, wprawiać w zakłopotanie, niepokoić» Ambarasować kogoś czymś. Ambarasujące słowa,… … Słownik języka polskiego
bruździć — ndk VIa, brużdżę, bruździsz, bruźdź, bruździćdził, brużdżony 1. «robić bruzdy, pokrywać bruzdami; przyczyniać się do powstawania bruzd; ryć» Bruździć rolę, ziemię. Pole brużdżone przez dziki. Zmartwienia, choroby brużdżą twarz. 2. «przeszkadzać w … Słownik języka polskiego
budować — ndk IV, budowaćduję, budowaćdujesz, budowaćduj, budowaćował, budowaćowany 1. «wznosić budowlę, jej części lub zespoły» Budować dom, drogę, kanał, komin fabryczny, osiedle mieszkaniowe. Budować z cegły, z prefabrykatów. ◊ Budować na czymś «opierać … Słownik języka polskiego
kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… … Słownik języka polskiego
maczać — ndk I, maczaćam, maczaćasz, maczaćają, maczaćaj, maczaćał, maczaćany «zanurzać coś w jakimś płynie lub mące, cukrze itp.» Maczać pędzel w farbie, pióro w atramencie. Maczać bułkę w mleku. ◊ Maczać w czymś palce, ręce «brać w czymś udział, zwykle… … Słownik języka polskiego
orędować — ndk IV, orędowaćduję, orędowaćdujesz, orędowaćduj, orędowaćował, orędowaćowany przestarz. «wstawiać się za kimś lub za czymś u kogoś; przyczyniać się» … Słownik języka polskiego
